Er even tussenuit...

FootaMorgana gaat er even tussenuit...

Weekendje zee met als afsluiter KV Oostende - KV Mechelen.
Na het weekend zijn we er terug!

::Bart::

Exclusief interview met Jan-Pieter Martens (deel2)

Genoeg over het voetbal nu, waar vul je je dagen nu mee?
JPM: Muziek is altijd mijn grootste passie geweest en het is nu ook mijn voornaamste bezigheid. Ik speel zelf muziek en ben op dit moment aan het werken aan een nieuwe plaat. Volgende week duiken we terug de studio in en dan zou het album afgewerkt moeten kunnen worden. Optreden en platen maken is en blijft mijn lang leven.

Wat moeten we ons voorstellen bij de muziek van Jan-Pieter Martens?
JPM: Mensen die mijn muziek kennen omschrijven me als een singer-songwriter met een vrij hoog pop-gehalte.

Situeert jouw muzikale carrière zich uitsluitend in Oostenrijk?
JPM: Tot nu toe was dat voornamelijk het geval. Mijn muziek sloeg er wel aan en het feit dat de mensen me nog kenden van mijn voetbalperiode was handige publiciteit.
Met deze plaat hoop ik in België toch ook een zekere naam te verwerven.
Binnen een paar maanden zal ik hier de plaat promoten en hopelijk zullen we dan ook een aantal optredens kunnen afwerken. Er ligt nu al een optreden vast in de zomer op Lommel Leeft.

Ik meen ook iets gelezen te hebben over ‘Platoo’, wat is dat?
JPM: Platoo is een platform voor singer-songwriters dat ik uit de grond gestampt heb in Oostenrijk. We organiseren concerten, zorgen voor promotie van onze platen, …
Dat loopt wel goed en we krijgen ook de nodige subsidies om alles draaiende te houden.

Woon je op dit moment in Oostenrijk of in België?
JPM: Ik woon nu al een tijdje samen met mijn vriendin en de drie kinderen in Hasselt.
Het is en blijft hier aangenaam wonen en de kinderen gaan hier ook naar school.

Je keert regelmatig terug naar Oostenrijk voor je muziek. Blijkbaar ben je een reiziger?
JPM: Ik zie graag veel van de wereld en ik ben graag op de baan. Mijn vriendin is Oostenrijkse maar is afkomstig van Brazilië, we hebben ook nog 7 maanden in Brazilië gewoond. Ik noem mezelf wel eens een nomade als ik met mijn ‘camionette’ op weg ben.

Is Brazilië zo gevaarlijk als wij hier vaak denken?
JPM: Bwa…dat valt best mee, op die 7 maanden ben ik maar 4 keer overvallen (lacht).
Eigenlijk is het meer agressief bedelen; een groepje jongens van 13 die rond je komen staan en je bedreigen. Je geeft gewoon af wat je op zak hebt en je bent ervan af.
Gewoon zorgen dat je niet teveel op zak hebt. Eén keer had ik –omgerekend- iets van een 5 euro op zak en die ben je dan kwijt maar voor de rest laten ze je gerust.
Een andere keer had ik geen geld op zak maar enkel een sleutel en die wilden ze niet.
Die jongens zoeken gewoon wat geld om iets te kunnen eten.

Beetje België, beetje Oostenrijk, beetje Brazilië,… een multiculturele thuis voor de kinderen dus?
JPM: Ja, de oudste gaat sinds dit jaar naar het eerste leerjaar hier in Hasselt.
Hij spreekt vloeiend Duits en Portugees en zijn Nederlands begint ook aardig te lopen.


Heen een weer rijden tussen Oostenrijk en België, optreden en platen verkopen, kan je daar van leven?
JPM: Toen ik in Graz Champions League speelde en toen ik met Roda de beker pakte verdiende ik aardige premies. In plaats van dat naar mijn hoofd te laten stijgen en het geld beginnen buiten te gooien heb ik het gewoon kalmaan gedaan.
Ik ben dezelfde Jan-Pieter gebleven als voordien en op die manier heb ik een aardig centje opzij kunnen zetten. De intresten die ik daarvan krijg vormen ongeveer de helft van mijn maandelijks inkomen. Een kwart haal ik uit de optredens die ik doe en het laatste kwart haal ik uit de zakelijke kant van de muziek.

Niet te gek gedaan vroeger en daar nu de vruchten van plukken. Dat klinkt niet slecht?
JPM: Inderdaad, ik heb nooit de behoefte gehad om met een BMW rond te rijden ofzo.
Door mezelf te blijven kan ik me nu bezighouden met wat ik het liefste doe; muziek maken.

Jan-Pieter, hartelijk bedankt voor je tijd en we horen nog van jou?
JPM: Graag gedaan!
Hopelijk hoor je binnenkort van mij en de nieuwe plaat van Jan-Pieter Martens band.
Alle informatie in verband met mijn muziek vind je op mijn website, het adres is www.jan-pietermartens.com



::Bart::

Exclusief interview met Jan-Pieter Martens (deel 1)

Een lekkere lentezon parkeerde zich op mijn schouders toen ik vanmiddag in Hasselt aanbelde bij Jan-Pieter Martens.
Hij pakte nog even zijn vest en zonnebril en 5 minuten later zaten we te genieten op een terras in de binnenstad.
Wat zou volgen was een gesprek van 2 uur over zijn leven als voetballer en zijn huidige leven.
Het eerste deel van het interview, over zijn leven als voetballer kan je vandaag al lezen, de rest volgt morgen.

Je zette je eerste stappen op het hoogste niveau bij KV Mechelen en dat als Hasselaar. Hoe zat dat?
JPM: Op mijn 14e zakte Hasselt naar derde klasse en zocht ik een club uit 1e of 2e afdeling zodat ik in de nationale jeugdreeksen kon blijven spelen. Er was contact met ondermeer Club Brugge maar aangezien er van me verwacht werd dat ik daar op internaat ging opteerde ik voor Malinwa.
In de periode tussen 1994 en 1996 speelde ik regelmatig mee met het eerste elftal en het liep vlot voor mij.
Op dat moment had ik nog geen echt profcontract; ik verdiende ongeveer 1000 euro per maand, net genoeg om mijn studies en mijn onkosten te betalen.
Toen ik in 1996 einde contract was ging ik praten met het bestuur over een ‘echt’ contract. De boot werd door het bestuur gedurende een paar weken wat afgehouden en niemand kon of wilde me blijkbaar zeggen hoe het zat.

En toen kwam Roda op de proppen?
JPM: Roda liet verstaan dat het geïnteresseerd was. We hadden gesprekken en de club uit Kerkrade was heel duidelijk; Babangida vertrok en ik was de geschikte man om dat verlies op te vangen. Mechelen bleef aarzelen en de transfer was vrij snel in kannen en kruiken.

In Kerkrade was het niet altijd rozengeur en maneschijn?
JPM: Ik kende er hoogtepunten en laagtepunten, vooral na het vertrek van Stevens naar Schalke vlotte het niet meer zo goed.
Martin Jol –de huidige manager van Tottenham- kwam en na twee dagen hing hij een lijstje op met de namen van spelers die mochten vertrekken, ik was erbij.
Er was geen aanwijsbare reden maar Jol had op twee dagen beslist dat ik overbodig was. De Nigeriaan Lawal speelde op mijn plaats en ik moest niet op een basisplaats rekenen.
Het was niet allemaal slecht in Roda; ik speelde er samen met een aantal Belgische jongens zoals Schops en Vanderheijden en dat klikte meteen goed.
Ook de gewonnen bekerfinale tegen Heerenveen zal ik nooit vergeten.


Jan-Pieter bij Roda JC.

Toch besloot je om te vertrekken?
JPM: Achteraf bekeken had ik misschien iets langer moeten doorbijten, ik was nog jong en mijn speelkansen moesten misschien nog komen maar ik was het bankzitten en het gebrek aan communicatie met Jol beu.
En dan moet je weten; één keer heb ik zelfs nog zijn vel gered; zijn job stond op de wip en we stonden met 2-1 achter. Ik mocht invallen en scoorde twee keer. Zo stelde ik dan ook nog eens zijn job veilig (lacht).

En toen kwam Oostenrijk?
JPM: Er was eerder al contact geweest met Sturm Graz maar toch besloot ik om een tweede seizoen bij Roda te spelen. Ik speelde een aantal goede wedstrijden maar toch viel ik tot mijn ergernis weer naast de ploeg wanneer iedereen fit was.
Na de winterstop contacteerde ik mijn manager, ik wilde weg.
Graz had nog steeds interesse en ik vertrok naar Oostenrijk.

Dat was een mooie periode?
JPM: Ja, de periode bij Graz was de mooiste van mijn carrière; we werden een paar keer kampioen en speelden 3 keer in de Champions League. Eén seizoen konden we zelfs overwinteren in het kampioenenbal en dat kunnen niet veel Belgische spelers voorleggen hé! (lacht) Het was fantastisch om in een vol Old Trafford te spelen of het thuis op te nemen tegen een Real Madrid met Mijatovic en Suker in de voorlinie.

Wat moeten we ons voorstellen bij het Oostenrijkse voetbal?
JPM: In de eerste Bundesliga wordt er best wel aardig gevoetbald, eigenlijk valt het te vergelijken met het Belgische voetbal. Ik denk dat clubs als Anderlecht en Brugge ook in Oostenrijk mee zouden strijden voor de titel.
Wanneer je lager zakt dan eerste klasse is het echter een ander verhaal, dan zit je al snel op het niveau van ons provinciaal voetbal en ik spreek uit ervaring; ik heb na mijn periode bij Graz nog even in tweede en derde afdeling gespeeld maar voor dat niveau kon ik me niet meer opladen.

Spelen er vedetten in het Oostenrijkse voetbal?
JPM: Veel Kroaten en Hongaren maken er een tussenlanding voor ze doorstoten naar een Europese topper.
De beste speler waar ik tegen gespeeld heb was Dejan Savicevic.
Hij speelde in de nadagen van zijn carrière bij Rapid Wien.
In een bepaalde wedstrijd speelde hij ons op z’n eentje helemaal weg, na 25 minuten had hij al tweemaal gescoord. Na een halfuur viel hij uit en toen was het aan ons; we wonnen nog met 3-2 (lacht).

Wordt Jan-Pieter Martens nog herkend op straat?
JPM: In België niet, dat merk je hier zelf ook wel (lacht).
Als ik in Oostenrijk buitenkom word ik regelmatig herkend, zeker in Graz.

Je bent eigenlijk jong gestopt?
JPM: Het voetbalwereldje was misschien niet helemaal voor mij weggelegd, of omgekeerd.
Ik ben niet de jongen die enkel ja knikt en blindelings doet wat zijn manager van hem verwacht en dan wordt je al snel een ‘moeilijk manneke’.
De moeite die ik had met de mentaliteit in het wereldje en nog een paar andere kleinere voorvallen hebben de emmer doen overlopen, ik had er genoeg van.

Ben je achteraf bekeken, tevreden over wat je bereikt hebt?
JPM: Over wat ik met Graz bereikt heb, ben ik zeer tevreden.
Misschien was ik nog iets langer in België moeten blijven, dan had ik ook hier erkenning gekregen.
Maar eigenlijk ben ik nu helemaal niet meer met dat voetbal bezig, dat is een afgesloten hoofdstuk. Hoewel ik moet toegeven dat het wel deugd doet om er nog eens over te praten…

::Bart::

Morgen kan U het vervolg van het interview lezen, zo komt U te weten wat Jan-Pieter nu doet, na zijn leven als profvoetballer...

Verfrissing tijdens de rust...

De Peruaanse club Union Minas, dat op 4308m hoogte speelt in de Andes, bij de grens met Bolivia, heeft het record als profteam dat op de grootste hoogte ter wereld speelt.
Tijdens de rust krijgen de spelers verfrissingen in de vorm van zuurstof...



::Bart::

Het voetbal in Liechtenstein...

Liechtenstein is één van die dwergstaten die steeds een pak voor de broek krijgen in kwalificatiewedstrijden maar hoe zit het met competitievoetbal in zo'n klein land als Liechtenstein?

Het handjevol geregistreerde clubs uit het Liechtensteiner Fussballverband speelt mee in de lagere divisies van de Zwitserse competitie.
Liechtensteins jaarlijkse bekertornooi wordt echter al sinds 1949 gespeeld; in die tijd is de beker al 35 keer gewonnen door de enige Liechtensteinse club wiens naam een belletje doet rinkelen bij de modale voetballiefhebber; FC Vaduz... In 2004 speelde deze club nog een UEFA-cup voorronde tegen SK Beveren.
De club is al een tijd één van de sterkste ploegen in de Zwitserse tweede klasse en greep de laatste jaren een paar keer net naast promotie naar de hoogste afdeling.



::Bart::

De truitjes van Universitario De Deportes...

Universitario De Deportes is een voetbalclub uit Lima.
De club werd in Peru 24 keer landskampioen en is daarmee de meest succesrijke club van het Zuid-Amerikaanse land.

Wat merkwaardig is aan de club is de rare kleur van de truitjes.
Toen ik een tijdje geleden zo'n truitje cadeau kreeg, wou ik er het fijne van weten.
Ik ging meteen op zoek naar de oorsprong van dat wat vreemde crème-kleurige truitje...

Oorspronkelijk speelde 'la U' in witte truitjes met een groot rood embleem op de borst.
De club dreigde niet te kunnen deelnemen aan een wedstrijd omdat de truitjes nog in de wasserij waren.
Het bestuur ging een hartig woordje met de uitbater van de wasserij praten en alles moest snel gaan.
De mensen die de truitjes moesten wassen vergaten de emblemen van de truitjes te doen voor het wassen en toen de uitrusting uit de machines kwam bleek dat de kleur van de wapenschilden was vermengd met het wit van de shirts met een crème-kleurige uitrusting als gevolg.
De ploeg moest met die truitjes spelen omdat er geen andere uitrusting beschikbaar was.
Er werd gewonnen en sindsdien is de uitrusting crème-kleurig gebleven.
Vandaar de bijnaam 'Los Cremas'...




::Bart::

Voetbal en de Berlijnse muur...

Vandaag een klein weetje in verband met voetbal en de Berlijnse muur...

De bouw van de Berlijnse muur in 1961 scheidde Hertha Berlijn van veel van zijn fans.
Ineens lag er immers een muur tussen club en supporters.
Op wedstrijddaggen verzamelden velen zich bij de muur om het publiek in het stadion 'Am Gesundbrunnen' te kunnen horen.
Dat was toen nog het stadion van de club want pas in 1971 kwam er een verhuis naar het 'Olympiastadion'...

::Bart::

Memorabele voetbalkapsels...

We hebben vandaag een galerijtje met memorabele voetbalkapsels.
Een nieuwswaarde heeft deze post niet maar een entertainmentgehalte zeker en vast wel...


Xavier


Davala


Breitner


Aguinaga

::Bart::

Top 20 Goal Celebrations...

Ik vond op het net dit filmpje met als titel 'Top 20 goal celebrations'.
Echt smullen geblazen en dat dan nog op bijpassende muziek...



::Bart::

Drie oranje records...

We doken even in de archieven van onze noorderburen en vonden drie opmerkelijke records.

Abe Lenstra (foto) speelde een record van 19 jaar voor Oranje en was op zijn 38e de oudste doelpuntenmaker.

Barry van Galen is de oudste debutant voor Oranje. Op zijn 34e speelde hij in zijn enige interland 64 minuten tegen Andorra.

Pierre van Hooijdonk stond 46 keer op het veld bij het Nederlands elftal, 41 keer als invaller. Een onovertroffen aantal.



::Bart::

Sterke zet van Diadora...

In 2004 maakte het sportmerk Diadora een blunder van jewelste...
Het bedrijf was de officiële kledingleverancier van het Engelse Crystal Palace.
Toen de shirts bij de club aankwamen bleek dat er tijdens de productie in Roemenië iets was fout gegaan.
Op een label in het shirt stond 'Chrystal Palace' gedrukt...
Pijnlijk toch...!

::Bart::

Voetbaltattoos...

Op de Duitse website 'fussball-tattoos' vind je tattoos van supporters over de hele wereld.
Er staan er zelfs een paar Belgische tussen.
Sommige zijn mooi om te zien, sommige zijn dan weer te lelijk voor woorden...
Klik, kies er eentje uit en ga naar de tattooshop bij U in de buurt...
http://www.fussball-tattoos.de/index_english.htm


Lokomotiv Plovdiv (Bulgarije)


FC Sankt Pauli (Duitsland)

::Bart::

Daniel Hechter en de uitrusting van PSG...

Wat veel voetballiefhebbers niet weten is dat Paris Saint Germain pas in 1970 werd opgericht na een fusie.
Op dat moment was PSG een amateurclub.
De modeontwerper Daniel Hechter besloot om voorzitter te worden en geld te investeren in de club en dat rendeerde want al snel klom PSG op naar de Ligue 1.
Natuurlijk werkte Hechter ook aan de uitrusting van de club.
Volgens de legende had Hechter enorm veel bewondering voor de outfit van Ajax.
De outfit van PSG zou er een 'kopie' van zijn ,met aangepaste kleuren...



::Bart::

De 1000 van Romario...

Een tijdje geleden kondigde de inmiddels 41-jarige Romario aan dat hij zijn doelpuntentotaal op 1000 wou brengen om dan de schoenen aan de haak te hangen.
Op dit moment staat zijn teller op 995 na zijn 3 doelpunten van het afgelopen weekend.
De spits zou volgens insiders eventueel bereid zijn om na zijn 1000e goal nog even door te gaan indien zijn club Vasco Da Gama nog op titelkoers zit...
Wordt ongetwijfeld vervolgd...

::Bart::

De grootvader van John Terry...

Op voetbalbelgie.be vonden we dit merkwaardige verhaal...

De grootvader van Chelsea-aanvoerder John Terry is overleden. Het bizarre aan dit verhaal is dat de 75-jarige man pas na tien dagen werd gevonden in zijn woning. De buren belden de politie op vanwege aanhoudende geurhinder.

De familie zal niet aanwezig zijn op de begrafenis. Er was geen contact meer met de overleden grootvader. Hij had een drankprobleem en een gokverslaving, en hij was bovendien nog gewelddadig. Hij verdiende zijn brood met het zingen van Frank Sinatra-hits.

John Terry heeft zijn opa niet echt gekend. In een dronken bui brak de opa de arm van John Terry's moeder. De Engelse voetballer besloot daarom om het contact te verbreken.

::Bart::

Verwarrende strepen...

Je zou toch mogen verwachten dat als profclubs elkaar bekampen dat ze wel weten in welke kleuren de tegenstander speelt en dat ze zich aanpassen...Niet dus!

In 1951 moest Sunderland een wedstrijd om de FA Cup spelen tegen Southampton.
Beide teams kwamen uit de kleedkamer in hun rood-wit gestreepte outfit.
De scheidsrechter gebood de teams om een oplossing te vinden.
Sunderland leende de bekende zwart-witte truitjes van Newcastle.
Grappig detail...Newcastle speelde oorspronkelijk ook in rood-wit maar veranderde in 1904 naar zwart-wit omwille van ... verwarring met de truitjes van Sunderland!

::Bart::

Voor het eerst Europa in en met de beker naar huis komen...

In het seizoen 1987/1988 speelde KV Mechelen voor het eerst Europees en zoals iedereen wel weet (of zou moeten weten) heeft de club toen meteen de finale van de beker der bekerwinnaars gespeeld en gewonnen (1-0 tegen Ajax in Straatsburg).
Wij vroegen ons af of er nog ploegen meteen een beker wonnen in hun eerste seizoen Europees voetbal.
Drie ploegen wonnen de Uefa beker in hun eerste seizoen Europees voetbal; Barcelona (1958), Valencia (1961) en Newcastle (1968).
Deze competitie heette toen nog de beker der jaarbeurssteden en het merkwaardige is dat de eerste editie begon in 1955 en drie jaar(!) duurde.
West Ham United deed precies wat Malinwa in 1988 deed maar dan wel 23 jaar eerder.
In de eerste ronde schakelden de Hammers AA Gent uit en uiteindelijk werd de finale tegen 1860 München gewonnen met 2-0...



::Bart::

Legendarische speler in de schijnwerpers; Claudio Caniggia...

Claudio Paul Caniggia werd geboren op 9 januari 1967 in Henderson, Buenos Aires in Argentinië.
Caniggia, die de bijnaam 'El Pájaro' (de vogel)kreeg, speelde bij River Plate (1985-88), Hellas Verona (1988-89), Atalanta (1989-92 en 1999-2000), AS Roma (1992-93), Benfica (1994-95), Boca Juniors (1995-98), Dundee (2000-01) en Glasgow Rangers (2001-03).
Nadien bolde hij nog één seizoen uit in Quatar.

Caniggia kwam 50 maal uit voor de Argentijnse nationale ploeg, in die 50 wedstrijden scoorde hij 16 doelpunten.
Hij was te bewonderen tijdens de wereldbekers van 1990 en 1994.
In 1990 maakte hij een aantal belangrijke doelpunten op het tornooi, waaronder de beslissende goal tegen Brazilië maar hij was geschorst in de verloren finale tegen Duitsland.
In 1998 wilde hij zijn lange manen niet kortwieken en bondscoach Passarella liet hem daarvoor uit de selectie.
In 2002 was hij er opnieuw bij tijdens het WK maar hij speelde geen enkele minuut.
Desondanks pakte hij toch een rode kaart toen hij een scheidsrechter beledigde vanop de bank...

::Bart::

Herinnert U zich deze nog...?

Deze kleine Braziliaan speelde zich in de kijker bij de kampioenenploeg van Lierse in 1997.
Samen met o.a. Van Meir, Serneels, Peeters, Menzo, ... beleefde hij een ongelooflijk seizoen.
Zoals dat wel vaker gaat was er meteen interesse van de 'topclubs' en hij vertrok naar Standard.
Het wilde niet echt vlotten op Sclessin en er kwam een transfer naar NAC Breda.
Later keerde hij weer even terug naar Luik om uiteindelijk ook nog bij Verbroedering Geel te belanden.
In 2000 ging hij naar Rotherham United om daarna vanaf 2001 tot 2004 te spelen bij de Braziliaanse tweedeklasser BHS Manicoré. Hij schijnt weer in België te wonen...



Zijn naam...? Santana José de Sous Zefilho of kortweg Zefilho...

::Bart::

Een wereldrecord en een Europees record...

Op 28 november 1996 zorgden Galatasaray en Genclerbirligi in een bekerwedstrijd voor een record.
De wedstrijd eindigde na verlengingen met 1-1 op het scorebord en strafschoppen zouden uitsluitsel brengen.
Genclerbirligi trok in de strafschoppenreeks aan het langste eind met een score van 17-16. Opvallend is dat er van de 34 genomen strafschoppen slechts één enkele gemist werd.

Op 20 november 1988 deden Argentinos Juniors en Racing Club het nog 'beter' in een Argentijnse match.
Na verlengingen stond het 2-2 en ook hier moesten strafschoppen bepalen wie de winnaar van het duel werd.
De twee ploegen namen maar liefst 44 strafschoppen,
Argentinos Juniors won met 20-19...



::Bart::

Club in de schijnwerpers: Malmö FF...

Malmö FF is een Zweedse voetbalclub die werd opgericht op 24 februari 1910.
De thuiswedstrijden worden afgewerkt in het Malmö Stadion dat werd gebouwd voor het WK in 1958 en helemaal werd vernieuwd voor het EK in 1992.
Het stadion biedt plaats aan 27500 toeschouwers.
De uitrusting van de club bestaat uit hemelsblauwe shirts met witte broek en witte sokken.
Sinds 1937 speelt de club, op één seizoen na, ononderbroken in de hoogste afdeling.
Op het palmares van Malmö staan 15 titels en 14 bekers.
In 1979 kende de club haar grootste succes; men bereikte de finale van de Europabeker voor landskampioenen.
Respectievelijk AS Monaco, Dynamo Kiev, Wisla Krakow en Austria Wien werden uitgeschakeld maar de finale tegen Nottingham Forest werd verloren met 1-0.
De club telt een resem bekende spelers en ex-spelers waaronder: Zlatan Ibrahimovic, Martin Dahlin, Jari Litmanen, Stefan Schwarz en Markus Rosenberg.

::Bart::

Legendarische voetballer in de schijnwerpers: Eusébio...

Eusébio Ferreira da Silva werd geboren op 25 januari 1942 in Lourenço Marques in (de toen nog Portugese kolonie) Mozambique. Tijdens zijn rijke carrière kreeg hij de bijnamen 'de zwarte parel' en 'de zwarte panter'.

In 1961 werd Eusébio op 19-jarige leeftijd door de Portugese club Benfica gekocht en nog datzelfde jaar kwam hij uit voor het nationale elftal, in een wedstrijd tegen Luxemburg. In totaal speelde hij 64 wedstrijden voor Portugal, waarin hij 41 maal scoorde en was daarmee topschutter van het Portugese elftal, tot 12 oktober 2005. Toen haalde Pauleta hem in.

Eusébio won met Benfica 11 titels, 5 bekers en de Europa Cup I (1962). Daarenboven werd hij 3 keer vicekampioen, was hij met Benfica 4 keer verliezend finalist van de Beker van Portugal en verloor hij 3 finales van de Europa Cup I (1963, 1965 en 1968).In 1965 werd hij verkozen tot Europees voetballer van het jaar en in 1968 en 1973 was hij de winnaar van de Gouden Schoen. In 1966 werd hij topschutter op het WK in Engeland. Tussen 1964 en 1973 werd hij 7 maal topschutter van de Portugese competitie, en tweemaal werd hij zelfs Europees topschutter (1968 en 1973) met respectievelijk 42 en 40 doelpunten. In 373 competitiewedstrijden maakte hij maar liefst 342 doelpunten.

::Bart::

Herinnert U zich deze nog...

Deze voetballer met als echte voornaam 'Kizito' werd geboren in Kinshasa op 20 juli 1977 en bezit zowel de Congolese als de Nederlandse nationaliteit.
Hij begon zijn carrière in 1994 bij Ajax, in 3 seizoenen speelde hij 42 wedstrijden en hij pakte de titel met de club in 1996.
In 1997 tekende deze aanvallende middenvelder een contract bij Girondins de Bordeaux.
Na 2 mooie seizoenen aan de oevers van de Gironde trok hij naar Spanje om er de kleuren van Malaga en nadien Atletico Madrid te verdedigen.
In 5 seizoenen Primera División speelde hij 130 wedstrijden waarin hij 24 doelpunten maakte.
Van 2004 tot 2006 speelde hij voor Manchester City 41 matchen en sinds dit seizoen speelt hij voor het Turkse Trabzonspor.
Eind januari 2007 besloot hij uit te komen voor zijn geboorteland DR Congo. In het verleden behoorde hij nog tot de selectie van het Nederlands elftal.

Maar als we heel eerlijk zijn vinden we hem gewoon cool omwille van zijn 'vlotbekkende' naam...



Zijn naam?... Kizito 'Kiki' Musampa...

::Bart::

Vijf zeer speciale doelpunten...

Hieronder vindt U een filmpje met 5 zeer speciale doelpunten.
Klik en geniet mee!



::Bart::